karta nr 2

- Paulina powiedziała, że zabiera Aleksa i przeprowadzają się do Warszawy.

Zawsze wiedziałam, że była Piotrka ma popierdolone w głowie, ale nie spodziewałam się, że aż tak. Miałam ochotę powyrywać jej te wszystkie dredy z głowy, żeby zmądrzała i opanowała swoje popędy. Kiedy patrzyłam na przyjaciela w tym stanie miałam też ochotę zrobić jej coś gorszego. Takich rzeczy się nie robi.

- Jak ona to sobie wyobraża?

- Nie wiem, po prostu mi to oznajmiła. Kiedy zadałem to pytanie, powiedziała, że normalnie.

- Co za suka – z tego całego wkurwienia rozlałam następną kolejkę i nakazałam mu pić.

- Zaczęła coś mówić o tym, że nadal będę mógł się z nim widywać w weekendy. Przecież zmarnuję mnóstwo czasu na dojazdy.

- Ale ona nie może tak po prostu zabrać małego do innego miasta, przecież nie masz ograniczonych praw rodzicielskich i możesz o nim decydować!

Byłam wściekła. Piotrek tylko wzruszył ramionami i wychynął następnego kielona. Z tego całego zdenerwowania wstałam i zaczęłam chodzić w kółko, jednak już po chwili zaczęło mi się kręcić w głowie i musiałam usiąść.

- Damy radę, Piotruś.

Wręcz rzuciłam się na niego żeby się do niego przytulić i choć z całych sił usiłowałam wyłączyć swoje uczucia do niego, bo przecież był tak załamany i powinnam była go tylko pocieszyć, to nie mogłam.

A potem urwał mi się film.

Stałam nieco oddalona od Niko, który przy bandach reklamowych, wciąż jeszcze na boisku, szczerzył się jak szczerbaty do sucharów i przeżywał nalot fanek. Nawet to go nie mogło rozproszyć, bo po takiej pięknej wygranej z Resovią po prostu nie dało się być w innym humorze, niż tylko w zajebistym. Od razu dobiegły do niego dziewczyny, które trzymały transparent z jakimś napisem po bułgarsku, a którego nie mogłam rozszyfrować, bo we władaniu tym językiem nie miałam najmniejszego doświadczenia. No chyba, żeby przyjąć, że do tej kategorii zalicza się język Nikołaja, wtedy moje doświadczenie drastycznie wzrastało. Adresat transparentu był rozanielony i od razu zaczął pokazywać palcami ten artystyczny napis i klaskać w dłonie, na co jego autorki niemal zemdlały z wrażenia. Zaczęły do niego mówić po angielsku, żeby raczył sobie z nimi zrobić zdjęcie. Zgodził się bez problemu, złapał nawet ten transparent w swoje ręce, a fanki prawie że rozpłynęły się z rozkoszy, że mogą być tak blisko swojego bożyszcza. Z reguły nie byłam zazdrosna o małoletnie adoratorki mojego faceta, ale tym razem coś we mnie drgnęło, bo jednej z nich zaczęły niebezpiecznie wędrować ręce.

- Niko, chodź już – zawołałam nieco zbyt głośno, tak, że cała grupka zwróciła się w moją stronę. Dziewczynki popatrzyły na mnie jak na idiotkę.

- Idę już, idę – odpowiedział mi zrezygnowany siatkarz i wyrwał się z ich natarczywych rąk.

Śmiesznie było patrzeć na ich miny, kiedy zorientowały się, że ich idol włada ich ojczystym językiem. Ta najwyższa, blondynka, wybałuszyła oczy i ponownie na mnie spojrzała.

- Jak…? – wyszeptała już do Nikołaja i wróciła do wpatrywania się w jego twarz.

- Ja rozumiem po polsku i mówię też – odpowiedział zadowolony z siebie Niko i z niejakim ociąganiem oddalił się w moją stronę.

Roześmiałam się w głos, bo zawsze mnie ta jego niepoprawność gramatyczna strasznie śmieszyła i złapałam go władczo za rękę. 


W niedzielę wygramy, bo ja na hali zrobię taką atmosferę, że Brazole powinni się bać. O.